Lid van:




Mogelijke voetproblemen

Informatie over aandoeningen die een pedicure regelmatig in de praktijk tegenkomt:

Blaren
Een blaar is een beschermend vochtkussen met een blaasje, gevormd door de bovenste huidlaag en een bodem bestaande uit de onderste huidlaag. De blaarbodem vormt in 24 uur een nieuw huidlaagje. Het is van groot belang voor een snelle genezing en het voorkomen van infectie dat een blaar gedurende de eerste 24 uur gesloten blijft. Dit betekent helaas wel dat u 24 uur last kunt hebben van een pijnlijke blaar.

Een blaar geneest sneller als deze heel blijft, maar het vocht er wel uit wordt gehaald. Om daarbij het gevaar van infectie te voorkomen wordt het gebied rondom de blaar ontsmet. Vervolgens wordt aan de zijkanten een kleine opening gemaakt, bijvoorbeeld met een gedesinfecteerde naald. Dan wordt het vocht met een steriel gaasje uit de blaar gedrukt. Zorg ervoor dat al het vocht afloopt en het "blaardak" verkleeft met de blaarbodem. Het losse stuk huid mag beslist niet worden verwijderd, omdat er dan een infectie kan ontstaan. Plak de blaar daarna strak af met een pleister (zonder gaas). In de meeste gevallen kan men daarna gewoon weer verder lopen of sporten.

↑ Terug naar boven

Eelt
Eelt is een natuurlijke reactie van de huid op extra druk. Personen die veel tillen of zwaar werk met de handen verrichten hebben - als natuurlijke bescherming - eelt aan de handen. Overmatig eelt aan de voeten geeft vaak aanleiding tot vervelende klachten.

Eelt is een natuurlijke reactie van de huid op extra druk, het vormt een natuurlijke beschermlaag. Aan de voeten hebben we ook een dergelijke beschermlaag bijvoorbeeld op de bal en onder de hiel, en de plaatsen waarop wij staan, de "drukpunten". Bij veel mensen wordt deze beschermlaag te dik en gaat pijn doen bij het lopen. Dan spreken we van overtollig eelt, vaak in combinatie met likdoorns. Dit eelt kan door de pedicure deskundig worden teruggebracht tot de normale dikte en eventuele likdoorns worden verwijderd.

↑ Terug naar boven

Ingroeiende teennagels
Ingroeiende teennagels kunnen bijzonder pijnlijk zijn en ontstaan vaak door slecht passende schoenen, het verkeerd - te kort - knippen van nagels en een weke nagelomgeving door veel baden of transpiratie. Zijwaartse druk van te smalle schoenen dringt de nagelwal over de nagel heen. Bovenwaartse druk door schoenen met te weinig ruimte in hoogte voor de tenen, duwt de nagel steeds dieper in het nagelbed.

Als de nagel te kort wordt geknipt geeft dat schijnbaar een verlichting vanwege drukvermindering. Maar meestal zijn dan de gevolgen erger dan de kwaal. Het zachte gedeelte van de teentop kan zich dan over de teennagel krullen, zodat het ingroeien weer opnieuw begint. Nagels hebben juist een beschermende werking voor de zachte teentoppen. Nagels dienen altijd minimaal 1 millimeter uit te steken voorbij de teentoppen.
Een andere veelgemaakte fout is, dat de hoek van de nagel schuin wordt weggeknipt om direct pijnverlichting te geven. Hierdoor kan de nagel steeds dieper in het zachte weefsel van de nagelwal binnendringen. Vaak is er ook nog sprake van een beschadiging door knippen, waardoor zich als het ware een scherpe splinter vormt welke nog gemakkelijker in het zachte weefsel dringt. Wanneer uiteindelijk de nagel dieper in het zachte weefsel binnendringt, ontstaat er een ontsteking en in het ergste geval een bacteriele infectie. De huid wordt dan rood, glanzend en gespannen. Het gevolg is een kloppende pijn in de teen die gevoelig is bij de minste aanraking.

De pedicure kan de nagel optimaal glad maken, en eventueel dunner frezen. Bovendien kan de pedicure ervoor zorgen dat de nagel drukvrij komt te liggen. Verder zijn er diverse technieken voorhanden om herhaling van ingroeien te voorkomen.

↑ Terug naar boven

Kloven
Kloven zijn plekken waar de huid ingescheurd is. Deze inscheuringen van enkele millimeters en soms wel een centimeter lang zijn aan de oppervlakte breder dan in de diepte. Oorzaak is vaak een droge huid of juist een verweekte huid. Aan de hiel ontstaan kloven wanneer de huid extra droog is, meestal in combinatie met overmatige eeltvorming en of wrijving. Aan de tenen ontstaat het door een verweekte huid.

Vochtige kloven tussen of onder de tenen ontstaan door een verweekte huid als gevolg van overmatige transpiratie of door langdurig contact met water. Een belangrijke oorzaak is vaak een schimmelinfectie. Deze moet eerst worden behandeld met de juiste medicamenten. Daarbij is het belangrijk de huidomgeving zo droog mogelijk te houden door middel van speciale voetpoeder.
Een verminderde talgafscheiding en een beperkte transpiratievorming kunnen de oorzaak zijn van kloven aan de hiel. De elasticiteit van de huid is afgenomen en leidt daardoor tot scheurvorming. Door een voortdurende belasting kunnen de kloven dieper worden en daarbij gaan ontsteken of zelfs bloeden. In dit stadium is het een behoorlijk pijnlijke aandoening. Bij kloven door schimmelinfectie in een vergevorderd stadium zal de pedicure u adviseren de huisarts te raadplegen.

Bij droge kloven wordt zoveel mogelijk overmatig eelt verwijderd, voornamelijk aan de randen van de kloven. Dit is belangrijk om het herstel van elasticiteit van de huid te bevorderen. Het is aan te bevelen om de voet dagelijks met een vette creme te behandelen.

↑ Terug naar boven

Likdoorns
Een likdoorn, ook wel eksteroog genoemd, is een sterke eeltvorming op een klein gebied van de huid. Een likdoorn groeit van buiten naar binnen en heeft geen wortel. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door de druk van de schoen op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt in een kegelvorm. Door de kegelvorm, met de punt naar binnen, doet de likdoorn pijn als er op gedrukt wordt. Hij drukt dan op een zenuw.

Een pedicure kan deze likdoorn verwijderen. Als er aan de oorzaak niets wordt gedaan, bijvoorbeeld door het model of type schoen te veranderen, is het logisch dat de likdoorn weer terugkomt. Een goede pedicure kijkt ook naar de oorzaak van een likdoorn en zal u advies geven om nieuwe likdoorns te voorkomen.

↑ Terug naar boven

Schimmelnagels
Schimmelnagels worden vaak kalknagels genoemd, maar heten officieel mycosenagels. Bij schimmelnagels vertoont de nagelplaat verkleuringen zoals witte tot gele/bruinachtige strepen. De lengtegroei van de nagel is geremd en het gevolg hiervan is dat de dikte van de nagel toeneemt. De aandoening aan de voetnagels begint vaak aan de grote teen. Als er geen behandeling plaatsvindt worden vaak ook de andere nagels aangetast.

Een schimmelinfectie van de nagel gaat als volgt:
- de nagel krijgt eerst een witte of gele kleur;
- de nagel verandert van wit of geel naar geelbruin;
- de nagel verdikt, wordt hobbelig en brokkelig;
- de nagel kan geheel of gedeeltelijk loslaten.

Schimmelnagels ontstaan vaak als gevolg van slecht groeiende, vochtige of beschadigde nagels. Onder die omstandigheden kunnen schimmels zich gemakkelijk verspreiden. De sporen van schimmels bevinden zich overal in onze omgeving en u komt er dus gemakkelijk mee in contact. Vooral in gemeenschappelijke ruimtes zoals douches, zwembaden, sporthallen en sauna's. Wanneer u daar op blote voeten rondloopt, komt u bijna onvermijdelijk in contact met schimmelsporen. Als u vervolgens uw voeten onvoldoende afdroogt en/of overmatig transpireert, is de kans op het krijgen van een schimmelinfectie groot. U bent zelf dan weer een bron voor nieuwe infecties. Schimmelinfecties ontstaan overigens niet door slechte hygiene.

Wat u zelf kunt doen om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden:
- gebruik niet te veel zeep en spoel zeepresten grondig af;
- desinfecterende zeep is niet effectief tegen schimmels;
- droog uw voeten zorgvuldig, vooral tussen de tenen;
- draag bij voorkeur sokken van wol of katoen, liefst zonder naden;
- draag goed passende - leren - schoenen;
- wissel schoenen regelmatig en laat ze luchten;
- draag altijd slippers in openbare wasgelegenheden of sportruimtes.

Een schimmelnagel geneest nooit vanzelf. Wanneer de nagel door schimmel is aangetast, kan deze infectie zich langzaam uitbreiden. Vaak is er tegelijk sprake van voetschimmel tussen de tenen (in de volksmond "zwemmerseczeem" genoemd), hierbij kunnen pijnlijke kloofjes ontstaan.

De behandeling van een schimmelnagel is lastig en kan wel 6 tot 12 maanden duren. Bij een hardnekkige schimmelinfectie kan aan de hand van schimmeldiagnostiek bepaald worden of er voor deze schimmel medicijnen ingenomen moet worden. Uiteraard volgens het voorschrift van de arts. Naast de voorgeschreven middelen moeten de schoenen aan de binnenkant worden behandeld met een schimmeldodend middel. Uit voorzorg om te voorkomen dat schimmelsporen zich in de schoenen nestelen en zodoende herinfectie veroorzaken. Een pedicure kan de dikke en soms pijnlijke schimmelnagels dunner maken/frezen, wat de genezing bevordert. En door behandeling met het juiste middel ziet u vaak al na een paar weken resultaat. De nagel wordt zachter, beter van kleur en beter te behandelen.

↑ Terug naar boven

Voetschimmel
Voetschimmel wordt ook wel zwemmerseczeem genoemd. Veel mensen hebben last van deze soms jeukende huidaandoening. Een voetschimmel kan worden opgelopen in gezamenlijke doucheruimtes, kleedkamers en zwembaden. In een warm en vochtig klimaat voelen en ontwikkelen schimmelsporen zich het best, zodat genoemde ruimtes een bron van (her)besmetting vormen. Ook overmatig zeepgebruik en niet voldoende afdrogen van de voeten (vooral tussen de tenen) draagt bij aan het ontstaan van een schimmelinfectie.

Een pedicure kan in een vroeg stadium de schimmel herkennen, en in dat geval kan een eenvoudige behandeling met een antischimmelmiddel nog afdoende zijn. Behalve de huid moeten ook alle schoenen behandeld worden met schimmeldodend middel. Dit zal heel regelmatig en consequent moeten plaatsvinden om te voorkomen dat men zichzelf telkens opnieuw besmet. In een vergevorderd stadium zijn deze maatregelen niet meer afdoende en is het raadzaam de huisarts te raadplegen. Deze kan een medicijnenkuur voorschrijven welke de schimmels doden.

↑ Terug naar boven

Voetwratten
Een gewone voetwrat is een virusinfectie en lijkt vaak op een likdoorn. Een wrat kan oppervlakkig blijven (mozaiekwrat) of de diepte in groeien (doornwrat). Doornwratten kunnen pijnlijk zijn. Op de voetzool zijn wratten door het lichaamsgewicht plat. Wratten en likdoorns zijn vaak lastig te onderscheiden. Het verschil tussen een wrat en een likdoorn is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als men er bovenop drukt.

Wratten worden veroorzaakt door een virus en zijn besmettelijk. De besmetting vindt plaats door direct contact, via gezamenlijk gebruikte handdoeken en via de vloeren van sportzalen, zwembaden en gemeenschappelijke douches. Door aan een wrat te krabben kan iemand ook zichzelf besmetten en zo meer wratten krijgen. Mensen met een verminderde afweer zijn extra gevoelig voor het virus.

De gewone wrat komt meestal voor op jongere leeftijd. De ouderdomswrat is een bruinachtige woekering van diverse afmetingen en kan overal op de huid voorkomen, ook op de voeten. Wratten verdwijnen op den duur vanzelf, maar dit kan soms jaren duren. Zelf behandelen kan met een middel waar salicylzuur in is verwerkt. Ook in dit geval duurt het vrij lang voordat de wrat verdwijnt.

Is een wrat hinderlijk, pijnlijk of als de wrat bloedt, jeukt of van vorm verandert, dan bestaat de kans dat de wrat kwaadaardig is. Het is dan is het verstandig om voor behandeling naar de huisarts te gaan.
Omdat er bij een voetwrat altijd sprake is van weefselwoekering, zal een pedicure niet eerder behandelen dan met toestemming van de huisarts. De pedicure kan het eelt verwijderen waardoor de huisarts de wrat gemakkelijker kan bevriezen, of bij pijnklachten antidrukmiddelen toepassen ter hoogte van de voetwrat.

Als 'alternatieve' therapie wordt zelfs door enkele dermatologen Duct tape ingezet bij de behandeling van wratten wanneer de meer reguliere behandelingen geen succes hebben. Er is nooit wetenschappelijk bewezen dat het werkt maar er zijn vele voorbeelden van personen die met duct tape van hun hardnekkige (voet)wratten zijn afgekomen. Duct tape is in elke doe-het-zelf winkel verkrijgbaar.

- Knip een stuk duct tape op maat af. Zorg ervoor dat de pleister ruim groter is dan de wrat zelf (bij voetwratten ca. 1 cm extra marge).
- Plak de duct tape op de wrat en laat dit 6 dagen zitten.
- Verwijder na 6 dagen de pleister en week de wrat nog ca. 5 minuten in warm water: de wrat is nu zacht geworden.
- Vijl met een eeltvijltje of puimsteentje de wrat zoveel mogelijk weg.
- Laat de plek nu 1 nacht onbedekt.
- Plak de volgende dag weer een nieuwe pleister op de wrat en laat deze weer 6 dagen zitten.

Ga zo door tot de wrat verdwenen is. De huid rond de wrat wordt door de pleister soms wat verweekt. Dit is niet erg.

↑ Terug naar boven

Zweetvoeten
Het overmatig zweten van de voeten wordt al snel een handicap door onaangename sociale gevolgen. Maar er kunnen meer klachten ontstaan. Het zweten bevordert het doorweken van de huid en woekering van bacterien, de voetzool doet pijn, de huid is wit, "vol vocht" en is doorploegd met diepe groeven die de ontwikkeling van schimmelinfecties bevorderen. De woekering van microben is de oorzaak van de onaangename zweetgeur.

Zweetvoeten komen vaak voor bij ziekte, bij bepaalde endocriene stoornissen (afwijkende klierwerking), bij zwaarlijvige mensen en bij suikerpatienten. Maar het kan ook ontstaan bij personen die voor hun werk laarzen of veiligheidsschoenen dragen die de verdamping van het zweet onmogelijk maken. Zweetvoeten komen tegenwoordig veelvuldig voor bij jongeren die slecht geventileerde en ongeschikte sportschoenen dragen, maar ook (hoge) laarzen en winter- en/of skischoenen dragen bij aan zweetvoeten.

U kunt zweetvoeten grotendeels zelf behandelen:
- was 's ochtends de voeten met lauw warm water;
- droog de voeten goed, gebruik eventueel voetpoeder;
- was 's avonds de voeten met lauw warm water;
- droog de voeten goed, gebruik eventueel een antitranspiratie voetencreme;
- trek twee maal per dag schone katoenen sokken aan, hiermee voorkomt u schimmelvorming;
- draag goed ademende schoenen.

↑ Terug naar boven

Tips om uw voeten gezond te houden
Met een goede hygiene zijn voetschimmel en wratten te voorkomen:
- was de voeten elke dag, maar liefst zonder zeep of eventueel met een pH-neutrale wastablet of emulsie;
- droog de voeten goed af, vooral tussen de tenen;
- draag badslippers in gemeenschappelijke douches en in zwembadruimten;
- gebruik handdoeken niet gezamenlijk;
- smeer uw voeten in met een hydrofiele creme, echter niet tussen de tenen om verweking te voorkomen;
- wrijf de voeten regelmatig in met kamferspiritus. Na een aantal weken wordt de huid van uw voeten droger en sterker, waardoor minder snel blaren ontstaan. Het helpt ook tegen zweetvoeten;
- neem dagelijks een koud voetenbad. Ook dit maakt de huid van de voeten sterker. Het helpt blaren en zweetvoeten te voorkomen;
- loop in huis regelmatig op blote voeten of kousenvoeten.

↑ Terug naar boven

Tips voor de juiste sokken en schoenen
- goede schoenen en sokken helpen u uw voeten gezond te houden
- draag elke dag schone, liefst katoenen of wollen sokken, deze houden uw voeten het beste droog;
- draag schoenen met de juiste pasvorm, lengte- en breedtemaat);
- 1 centimeter ruimte in de schoen vanaf de langste teen wordt aanbevolen bij volwassenen;
- wanneer schoenen niet gelijk comfortabel aanvoelen, koop ze dan niet;
- gebruik schoenen waarvoor deze bedoeld zijn; wandelschoenen om te wandelen, sportschoenen om te sporten, enz.;
- sportschoenen zijn vaak van kunststof, dit veroorzaakt zweterige voeten;
- loop nieuwe schoenen goed in, zodat uw voeten kunnen wennen aan de nieuwe schoenen;
- draag goed ventilerende schoenen, liefst van leer;
- loop met mate op hoge hakken. Koop voor het dagelijkse lopen andere schoenen;
- wissel bij voorkeur dagelijks van schoenen en laat de schoenen tussendoor goed drogen;
- loop niet ongetraind lange afstandswandeltochten of meerdaagse tochten, maar bouw het rustig op. Uw voeten kunnen dan wennen aan de zware belasting;

↑ Terug naar boven